Het houdt maar niet op.
Door: Carla
Blijf op de hoogte en volg Paul en Carla
31 Juli 2013 | Verenigde Staten, Moab
Hallo allemaal,
Wat hebben we veel, heel veel moois te verwerken. Gisteren zijn we vanaf Lake Powell naar Moab afgereisd.
Na een "plastic fantastic ontbijt", plastic borden en bestek en lang houdbaar voedsel (maar geheel gratis) in de auto gestapt en op naar het Nationaal Park Monument Valley gereden. Dit is een heel mooi park waar allemaal monumenten/sculpturen staan opgebouwd uit zandsteen.
In dit park mag je met je eigen auto of me een gids langs de monumenten rijden. Voor ons dus de uitdaging om dit zelf te doen. Moeilijk begaanbare weggetjes met veel gaten en hobbels, we werden volkomen door elkaar geschud maar wel super leuk. Op een gegeven moment spinden de wielen (en wij reden met de middendeuren open) en dit gaf een enorme stofwolk die natuurlijk ook de auto binnenkwam. En toen........ was alles rood in de auto, inclusief wij. Dit was erg komisch en verschrikkelijk stoffig. De beelden waren overigens erg mooi en groots.
Op het moment dat wij aan het inchecken waren brak buiten de hel los. Het ging verschrikkelijk hard waaien en regenen (de stoelen bij het zwembad vlogen weg). Dit was best angstig om te zien, maar een half uur tot uur later was de bui voorbij en konden we alsnog in de zon zitten en zwemmen. Wat we dan ook zeker gedaan hebben.
Vandaag waren we heel vroeg uit de veren, om zeven uur reden we weg op naar Arches National Park. A red rock wonderland. Een landschap met constrasterende kleuren, landschappen en texturen. Dit park heeft meer dan 2000 natuurlijke steenbogen, steenformaties met gigantische balancerende rotsen erop. Ook deze zijn allemaal van zandsteen. De grootse en mooiste Arche ziin we lopend gaan bekijken want de weg er naar toe was afgesloten. Nou we hebben het geweten het was maar 3 km lopen. Maar hoe! klimmen, dalen en vooral klimmen (en ik met mijn domme hoofd had geen wandelschoenen aan maar slippers) Maar we hebben het volbracht. Maurice, Kerensa en ik zijn verder doorgelopen. Stephan en Paul vonden het op een gegeven moment ver genoeg. Alleen het allerlaatste stukje durfde ik met mijn slippers niet over een smal randje te lopen. Maurice en Kerensa durfden dit wel (de stoere binken). Ik ben toen via een andere weg naar de arche gelopen en ook daar bij het allerlaatste stukje durfde ik niet verder. Daar ben ik geholpen door een zeer vriendelijke chinees. Ik durfde niet verder maar hij zei "kom op ik help je wel". Dat heeft hij ook echt gedaan! Hij heeft mij het laatste stukje omhoog getrokken, helaas verloor ik daarbij wel mijn flesje water. Maar ja liever het flesje naar beneden dan ik....
En het was zeer zeker de moeite waard!!!!
Na deze enerverende wandeling weer terug naar de auto en op naar Salt Lake City. Daar aangekomen het zwembad in gedoken om verkoeling te zoeken en wat uit te rusten.
Nu zit ik weer in heel hele mooie kamer dit stukje te schrijven, (waar ik nu wel klaar mee ben) en ga zo lekker slapen,
Groetjes Paul, Carla, Maurice, Kerensa en Stephan.
Wat hebben we veel, heel veel moois te verwerken. Gisteren zijn we vanaf Lake Powell naar Moab afgereisd.
Na een "plastic fantastic ontbijt", plastic borden en bestek en lang houdbaar voedsel (maar geheel gratis) in de auto gestapt en op naar het Nationaal Park Monument Valley gereden. Dit is een heel mooi park waar allemaal monumenten/sculpturen staan opgebouwd uit zandsteen.
In dit park mag je met je eigen auto of me een gids langs de monumenten rijden. Voor ons dus de uitdaging om dit zelf te doen. Moeilijk begaanbare weggetjes met veel gaten en hobbels, we werden volkomen door elkaar geschud maar wel super leuk. Op een gegeven moment spinden de wielen (en wij reden met de middendeuren open) en dit gaf een enorme stofwolk die natuurlijk ook de auto binnenkwam. En toen........ was alles rood in de auto, inclusief wij. Dit was erg komisch en verschrikkelijk stoffig. De beelden waren overigens erg mooi en groots.
Op het moment dat wij aan het inchecken waren brak buiten de hel los. Het ging verschrikkelijk hard waaien en regenen (de stoelen bij het zwembad vlogen weg). Dit was best angstig om te zien, maar een half uur tot uur later was de bui voorbij en konden we alsnog in de zon zitten en zwemmen. Wat we dan ook zeker gedaan hebben.
Vandaag waren we heel vroeg uit de veren, om zeven uur reden we weg op naar Arches National Park. A red rock wonderland. Een landschap met constrasterende kleuren, landschappen en texturen. Dit park heeft meer dan 2000 natuurlijke steenbogen, steenformaties met gigantische balancerende rotsen erop. Ook deze zijn allemaal van zandsteen. De grootse en mooiste Arche ziin we lopend gaan bekijken want de weg er naar toe was afgesloten. Nou we hebben het geweten het was maar 3 km lopen. Maar hoe! klimmen, dalen en vooral klimmen (en ik met mijn domme hoofd had geen wandelschoenen aan maar slippers) Maar we hebben het volbracht. Maurice, Kerensa en ik zijn verder doorgelopen. Stephan en Paul vonden het op een gegeven moment ver genoeg. Alleen het allerlaatste stukje durfde ik met mijn slippers niet over een smal randje te lopen. Maurice en Kerensa durfden dit wel (de stoere binken). Ik ben toen via een andere weg naar de arche gelopen en ook daar bij het allerlaatste stukje durfde ik niet verder. Daar ben ik geholpen door een zeer vriendelijke chinees. Ik durfde niet verder maar hij zei "kom op ik help je wel". Dat heeft hij ook echt gedaan! Hij heeft mij het laatste stukje omhoog getrokken, helaas verloor ik daarbij wel mijn flesje water. Maar ja liever het flesje naar beneden dan ik....
En het was zeer zeker de moeite waard!!!!
Na deze enerverende wandeling weer terug naar de auto en op naar Salt Lake City. Daar aangekomen het zwembad in gedoken om verkoeling te zoeken en wat uit te rusten.
Nu zit ik weer in heel hele mooie kamer dit stukje te schrijven, (waar ik nu wel klaar mee ben) en ga zo lekker slapen,
Groetjes Paul, Carla, Maurice, Kerensa en Stephan.
-
31 Juli 2013 - 08:15
Yvonne Wilmot:
hoi, hoi, allemaal. Wat een super gave trip zijn jullie aan het maken en wat een leuke verhalen schrijf je erover Carla. Echt genieten. Liefs, Jos en Yvonne -
31 Juli 2013 - 11:01
Mieke:
Hoi Carla en de rest.
Yvonne stuurt jullie reisverslag steeds door en het is ontzettend leuk om te lezen. Heel veel plezier nog de komende dagen en geniet van elkaar en van deze fantastische reis. Groetjes, Mieke -
31 Juli 2013 - 17:31
Toos Koolen:
Ha Carla wat een geweldig verhaal is dit weer en wat beleven jullie toch veel!! Voortaan toch maar stevige schoenen aan -
31 Juli 2013 - 17:34
Toos Koolen:
Wat ik doe weet ik niet maar elke keer valt het laatste stukje weg!! Voortaan toch maar stevige schoenen aan -
31 Juli 2013 - 17:35
Toos Koolen:
Ik geef het op!!!!! Liefs Pieter en Toos -
31 Juli 2013 - 18:51
Mary En Rene:
hoi hoi Schoumannetjes, Wat een gave verhalen. Tis of we er ook weer zijn.
En Carla, doe je wel voorzichtig?
Ik had nog zo gezegd "niet met vriendelijke chinese mannen mee gaan".
Dikke kus aan iedereen.
-
31 Juli 2013 - 20:25
Ino:
Hey Family,
Het houdt inderdaad niet op. Mooie verhalen en foto's. Krijg steeds meer het idee"'dat wil ik ook!''. Volhouden en genieten.
groeten,
Annemieke en Ino -
31 Juli 2013 - 21:42
Wilma:
terecht dat jullie roodhuiden werden in het land van de Indianen! ha ha dar heb je toch wel foto`s van gemaakt.
wandelen is een kunst dat zie je maar weer. ik hou me wel aan de veiligheid van de Loire!
veel plezier, liefs Wilma -
31 Juli 2013 - 23:02
Frieda:
Hey Carla en familie, gaaf om jullie verslagen te lezen. Mooie foto's. Ik kijk nu al uit naar jouw enthousiaste verhalen begin september. Veel plezier nog.
Groetjes, frieda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
